Το θέατρο που επιχειρείται εδώ είναι μέσα στο κλίμα του πρωτοποριακού ευρωπαϊκού θεάτρου, και βέβαια το πρόβλημα παραμένει, τι προσφέρεις από τα βιώματά σου, πόσο γόνιμα αφομίωσες τις επιδράσεις, αν δηλαδή τελικά μιμείσαι ή δημιουργείς.
Το πρώτο μονόπρακτο, Ενοχή, δοκιμασμένο στην σκηνή, υπήρξε απλό και κατανοητό για ένα κάποιο κοινό, φυσικά όχι της εργατικής εστίας. Το δεύτερο μονόπρακτο Αναζήτηση, καταργώντας τελείως τον χρόνο και μπερδεύοντας τα πρόσωπα, κάνει αρκετά θολά τα πράγματα και απομακρύνει το μονόπρακτο από τις κλασικές δομές. Το τρίτο μονόπρακτο, Τα κλειδιά, ασχολείται με το πρόβλημα της εξουσίας μέσα από γνωστές φόρμες, έχουμε δηλαδή εδώ ένα θέατρο ιδεών.