Επιθεώρηση για παιδιά.
-Το λέτε αλήθεια; Στ’ αλήθεια μου ζητάτε τέτοιο έργο;
-Επιθεώρηση για παιδιά, τώρα!

Και μετά… τα χέρια δεμένα, το μυαλό μουδιασμένο και… Φαντάζομαι αυτό εννοούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος όταν έλεγε “πώς να κρυφτείς απ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα”.
Εδώ δεν πρόκειται για παραμύθι. Δεν πρόκειται για ένα γοητευτικό, όμορφο ψέμα. Είναι ανάγκη να μιλήσεις για αλήθειες. Αλήθειες πολύ πιο αυθεντικές, από τις μεγαλίστικες δικές μας, στα σχεδόν παρθένα ακόμα μάτια των παιδιών. Το μόνο που κατόρθωσα να φωνάξω ήταν:
“Ω, τι κόσμος… παιδιά!”
Επιθεώρηση, λοιπόν