Στο έργο Δρυς και κουνέλια αγκορά, ο ταπεινός ήρωας Αλόις Γκρίμπελ θα καταλήξει στο άσυλο, αφού περάσει προηγουμένως απ’ όλα τα στάδια κοινωνικής συμπεριφοράς, που θα του επιβληθούν στο όνομα της εκάστοτε αναγκαιότητας. Από θερμόαιμος επαναστάτης, πειραματόζωο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, και από εθνικός ήρωας και στυλοβάτης της λαϊκής οικονομίας στα χρόνια της ανοικοδόμησης, θα καταρρεύσει τελικά μην μπορώντας να ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό των συνανθρώπων του στη σκυταλοδρομία της προσαρμογής.

Ο Βάλζερ επιδιώκει «ένα θέατρο, που θα είναι ένας τόπος αυτόνομων πράξεων» και θα μπορούσε έτσι «να εκφράζει ακριβεστέρατη τη δύστυχη συνείδησή μας».

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΑΛΟΪΣ ΓΚΡΙΜΠΕΛ
ΑΝΝΑ: η γυναίκα του
ΓΚΟΡΜΠΑΧ: τομεάρχης
ΠΟΤΣ: γυμνασιάρχης
ΣΜΙΤ: καθηγητής γυμνασίου
ΤΣΕΡΛΕΜΠΕΚ: κοινοτικός γιατρός
ΜΑΣΝΙΚ: ένα γκαρσόνι
ΜΑΡΙΑ: μία σερβιτόρα
ΓΙΕΡΤΣΥ: ένας Πολωνός
ΤΣΕΝΚΕΡ: ένας της χιτλερικής νεολαίας
ΜΠΛΑΜΠ: ένα μέλος του ωδικού ομίλου του Μπρέμπεργκ
ΖΕΜΠΕΡ: ένα μελος του ωδικού ομίλου του Κρέτσενμπεργκ