“ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ, ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ”: Τα φώτα ανάβουν αργά αργά και θα διατηρηθούνε σ ‘ όλη τη διάρκεια της σκηνής αμυδρά. Βρισκόμαστε στο προαύλιο ενός συνεργείου παλαιών αυτοκινήτων. Κομμάτια από καροσερί και διάφορα σιδερικά είναι πεταμένα εδώ και ‘κει μαζί με λάστιχα παλιά, και εργαλεία. Στη μέση της σκηνής υπάρχουνε δύο καθίσματα παλιά, από αυτοκίνητο και ‘κει πάνω είναι ξαπλωμένος ένας νέος άντρας με την πλάτη στο κοινό. Απέξω ακούγεται μια γυναίκα που φωνάζει: ΛΟΥΤΣΙΑ: Αντόνιο! Αντόνιο… πού είσαι;