Νεοελληνικό Θέατρο σημαίνει νεοελληνικό έργο. Οι συγγραφείς δημιουργούν τη θεατρική παράδοση σε μια χώρα. Όλοι οι άλλοι – ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι – εξυπηρετούν. Αυτή ήταν η δεσπόζουσα θέση του συγγραφέα από την πρώτη έκδοση του βιβλίου. Οι «θέσεις» του βιβλίου γίνηκαν συνείδηση γι’ αρκετούς και οι νεώτεροι άρχισαν τη διερεύνηση. Και η έρευνα δεν άργησε ν’ ανασύρει απ’ την αφάνεια παραμερισμένους συγγραφείς του περασμένου αιώνα, θαμμένους στη σιωπή από μισαλλοδοξία. Οι νεώτεροι κατάλαβαν πως κέντρο της έννοιας Θέατρο είναι ο δραματουργός. Κλειδί του βιβλίου είναι η δραματολογική ανάλυση καθώς επίσης η αισθητική και ιστορική τοποθέτηση των έργων. Το βιβλίο σ’ αρκετά σημαία του αναθεωρήθηκε· έχουν προστεθεί καινούργια κεφάλαια γιατί τόσο η έρευνα όσο και η εξέλιξη της θεατρικής τέχνης δημιούργησαν μιαν άλλη οπτική. Εκατοντάδες έργων – ελληνικών και ξένων απασχόλησαν την έρευνα. (. . .)