Για όσους από εμάς προσπαθούμε να μελετούμε από κοντά τα πρωτότυπα κείμενα στο δικό τους περιβάλλον, και να βοηθούμε σπουδαστές να τα διαβάζουν γι’ αυτούς τους ίδιους, υπάρχει ένα δύσκολο διττό καθήκον. Πρέπει να ψάχνουμε για τις αποχρώσεις της γλώσσας και τον απόηχο των λεκτικών συναφειών, έτσι ώστε να μπορέσουμε να μαντέψουμε σημασίες που θα μπορούσαν από μόνες τους να υποβάλλονται στο κοινό της ίδιας με το έργο εποχής. Ταυτόχρονα οφείλουμε να είμαστε ανοικτοί στους διάφορους τρόπους με τους οποίους τα τραγικά έργα έγιναν κατανοητά, διασκευάστηκαν, ανακατασκευάστηκαν, παραστάθηκαν και προσελήφθησαν σε κάθε εποχή. Αυτό που μας κάνει να συνεχίζουμε δραστήρια με αυτό το εγχείρημα είναι η πεποίθηση ότι η παιδευτική τους αξία και χρησιμοποιώ τον όρο “παιδευτική” -με την ευρύτερη δυνατή σημασία- είναι όλο και περισσότερη ζωτική για την ανθρώπινη κοινωνία.

Διάλεξη σε Συμπόσιο της Εταιρείας Παιδείς και Πολιτισμού Εντελέχεια.