Το κείμενον της Ελένης του Ευριπίδου, το οποίον μετ’ άλλων οκτώ δραμάτων (ταξινομημένων εν αρχή αλφαβητικώς αλλά με περιληφθέντων εις την Εκλογήν των δέκα) διεσώθει δια του μοναδικού κώδικος L (= Laurentianus XXXII 2) και του αντιγράφου του P (= Laurentianus Conv. Soppr. 172), βαρύνεται με τα μειονεκτήματα της μονοπλεύρου παραδόσεως και της ελλείψεως Σχολίων, τα οποία, εάν υπήρχον, θα διηυκόλυνον την φιλολογικήν κριτικήν. Ιδιαιτέρως οι στίχοι 288 – 289 εταλαιπώρησαν τους ερμηνευτάς του νεωτέρου των τριών τραγικών.