Η ελληνική λαϊκή εικονογραφία απαθανάτισε, με τον δικό της τρόπο και τα δικά της μέσα, την εποποιία 1912-1913. 
Εν προκειμένω, λέγοντας ελληνική εικονογραφία εννοείται το σύνολο των λαϊκών εικόνων, και λαϊκή εικόνα, το ζωγραφικό έργο λαϊκού ζωγράφου το οποίο έγινε με τεχνικό μέσο: χαλκογραφία, λιθογραφία, φωτοτυπία κτλ σε πολλαπλά αντίτυπα με σκοπό να πουληθεί σε χαμηλή τιμή. Κύριο και απαραίτητο στοιχείο της λαϊκής εικόνας είναι η πώλησή της στο ευρύ κοινό. Αυτό είχε ως συνέπεια η εικόνα να γίνεται σύμφωνα με τα πνευματικά, ηθικά και ψυχικά μέτρα του λαού στον οποίο προσφέρεται για αγορά.