L’achevement d’un long travail nous fait penser avec gratitude a tous ceux qui y ont contribue. Bourdelle et la Grece est le fruit d’une recherche effectuee de 1968 a 1971, dans le cadre du seminaire du professeur Rene Jullian a l’Institut d’Art et d’Archeologiw de la Sorbonne. En sa premiere forme, bien plus large, cette etude a constirue une These de Doctorat d’Etat qui, soutenue le 8 decembre 1973 a l’Universite de Paris I, a obtenu la mention “tres honorable”.

Η εποχή του Μπουρντέλ -το πέρασμα από το 19ο στον 20ό αιώνα- είναι μεταβατική, ανήσυχη, ερευνητική. Τα παραδοσιακά συστήματα αμφισβητούνται, νέες εκφράσεις δοκιμάζονται, παλιές και νέες μορφές συνυπάρχουν, συγκρούονται ή συγχωνεύονται. Το έργο του Μπουρντέλ, πολύμορφο, εκλεκτικό και συχνά αντιφατικό, γίνεται μάρτυρας της αγωνίας του καιρού του.
Ένα απ’ τα πιο σταθερά γνωρίσματα της τέχνης του Μπουρντέλ είναι η προσήλωσή του στην ελληνική αρχαιότητα. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως η Ελλάδα είναι το πνευματικό πεπρωμένο της τέχνης του. Αλλά η Ελλάδα που τον εμπνέει δεν είναι μια. Οι ατέρμονες στυλιστικές του έρευνες μεταθέτουν αδιάκοπα τις προτιμήσεις του, που καλύπτουν έτσι όλες τις εποχές της ελληνικής τέχνης. Η προσωπική του αναζήτηση, καθρεφτίζοντας την καλαισθησία του καιρού του, τον οδηγεί ν’ αναπλεύσει την ιστορική πορεία της ελληνικής τέχνης: από τα ελληνιστικά έργα, που εμπνέουν τα νεανικά του γυμνάσματα, θα αναχθεί, περνώντας από την κλασική τέχνη του Δ’ και του Ε’ αιώνα, στις αρχέτυπες μορφές της αρχαϊκής πλαστικής.
Η αναδρομή στις πηγές δεν συνομολογεί μονάχα με το πνεύμα της εποχής του, που απορρίπτει τις υστερορομαντικές εκρήξεις για μια πιο νηφάλια και πιο στέρεη πλαστική δράση, αλλά οριοθετεί και τον προσωπικό του αγώνα, την προσπάθειά του να πειθαρχήσει τη μεσογειακή του ιδιοσυγκρασία, τη φυσική του ροπή προς την εκφραστική υπερβολή. Η ελληνική του θητεία παίρνει έτσι χαρακτήρα πολύσημης μαρτυρίας, υπαρξιακής, ιστορικής, μορφολογικής.