Η ποίηση στη ζωγραφική και η εικαστική αίσθηση του λόγου ενορχηστρώνουν τη διττή υπόσταση -το χαρισματικό συναπάντημα- ανάμεσα στην εμπνευσμένη πνευματική συνεύρεση της κατεξοχήν σημαίνουσας εικαστικής έκφρασης του πολυδιάστατου δημιουργού Τάκι Αλέξιου και της ατμοσφαιρικής χαρισματικής γραφής της Ρενέ Ρέβαχ. Το ψυχικό και συνάμα ουσιαστικό άγγιγμα μεταξύ των δύο δημιουργών, συντελεσμένο διαρκώς και μέχρι τα έγκατα στην πρωτόγνωρη επικοινωνία που λειτουργεί ανάμεσά τους, ενορχηστρώνεται σε μιαν όσο γίνεται πιο πολύτιμη προσφορά. Προσφορά που δεν τη θεώμεθα απλά αλλά την βιώνουμε διακαώς, καθώς αναμετρούμε τη χαρισματική αυτή έκδοση, που μας προκαλεί να βυθίσουμε το βλέμμα -κι όχι απλά να ρίξουμε μια ματιά- μέχρι τα έγκατά της, έγκατα προσφερόμενα σε μύριες όσες αναγνώσεις-προσεγγίσεις. Και αυτό χάρη σε μια πρωτοφανή δυναμική που, πέρα κι από το εικαστικό μέρος, αφορά ως κι αυτό ακόμη το λογοτεχνικό μέσα από ευρηματικές αναφορές, εικόνες, νύξεις, που τις αντιλαμβανόμαστε κάθε φορά διαφορετικά χάρη σε ένα συναρπαστικό αυξομειούμενο ρυθμό, ρυθμό ευάλωτο και επιρρεπή όχι μονάχα στον ακραιφνή ψυχισμό μας αλλά και στους βιολογικούς μας ρυθμούς.