Με τη Ρυθμική δε διδάσκουμε μουσικά και μελωδικά παιχνίδια. Δε μελετάμε τους μουσικούς κανόνες για να μάθουμε στα παιδιά μουσική με έναν διαφορετικό τρόπο από τα Ωδεία, ή από τους καινούριους μουσικοπαιδαγωγικούς δρόμους πού ανοίγονται τώρα, αλλά για να βοηθήσουμε το σώμα να δώσει μυϊκά και εκφραστικά το αποτέλεσμα αυτού του ερεθίσματος. Η μουσική πού είναι η πιο κοντινή τέχνη του ρυθμού, μας δίνει τα πιο πολλά στοιχεία για να δώσουμε στον εσωτερικό κόσμο του παιδιού (πού είναι ελεύθερος από κάθε κοινωνική συμβατικότητα) ότι χρειάζεται για να συντονίσουμε τις ενέργειες και τις λειτουργίες του. Με την κίνηση πού είναι ένας τρόπος ζωής και μια γλώσσα πολύ κατανοητή στα παιδιά, και με τη σωστή βοήθεια πού μας δίνει η μουσική δανείζοντας μας τους κανόνες της για να γίνουν ερέθισμα, τα παιδιά αντιδρούν αυτοσχεδιάζοντας ελεύθερα με ειλικρίνεια και δροσιά. Αυτό είναι το ξεκίνημα. Η πρώτη αρχή.
Δίνουμε από όλους τους δρόμους των αισθήσεων αυτά τα ερεθίσματα και από τη λήψη έρχεται η αντίδραση σωστά, αυθόρμητα και αληθινά, γιατί το παιδί συντονίζει καν συνδυάζει τον ήχο, τη διάρκεια και το ύφος-με την κίνησή του,-στα δικά του μέτρα.