Η παιδεία κάθε λαού συσχετίζεται – και θα πρέπει να συσχετίζεται – με το ευρύτερο γεωγραφικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό περιβάλλον. Θεωρείται ως πεδίο συσχετισμού και αλληλεπίδρασης πολλών και ποικίλων παραγόντων, καθώς καιδιεθνών συγκυριών και σχέσεων. Δεν είναι μονάχα ζήτημα καθορισμένων παιδευτικών μηχανισμών και θεσμών, αλλά υπόθεση ολόκληρης της λειτουργίας της κοινωνικής δομής και του πολιτικού μηχανισμού. Η παιδεία σαν πολιτική πράξη επιχειρεί να διαπλάσει το χαρακτήρα του πολίτη και να τον εντάξει στη συγκεκριμένη κοινωνία.

Προς αυτή την κατεύθυνση και η αγωγή στη μινωική Κρήτη θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια προσπάθεια μύησης και ένταξης του διαπλασσόμενου ανθρώπου στην κοινωνία της εποχής και σαν έκφραση πολιτικών και θρησκευτικών επιδιώξεων και επιλογών. Η μινωική κοινωνία με βάση τις κοινωνικές της τάξεις ενσωμάτωνε διάφορες και ποικίλες αντιλήψεις και στάσιες για τη ζωή, για τις ανθρώπινες σχέσεις και την παιδεία των μελών της.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η εργασία μας αυτή, η οποία αποτελεί σχεδίασμα μελέτης της μινωικής αγωγής, βασίζεται στους παρακάτω θεματικούς άξονες:
ανάλυση της κοινωνικής και πολιτικής αργάνωσης στη μινωική Κρήτη
διερεύνηση ορισμένων μορφών αγωγής στη μινωική κοινωνία
διαδικασίες μύησης του μινωίτη εφήβου και η παιδαγωγική ερμηνεία του μύθου του λαβυρίνθου