Η ελληνική Παιδαγωγική σκέψη στράφηκε κατά κανόνα στην εισαγωγή παιδαγωγικών θεωριών και τη διαμόρφωση διδακτικών μοντέλων. Αγνόησε όμως επίμονα αυτόν που πρόκειται να τα εφαρμόσει στην πράξη: το δάσκαλο. Η παρούσα έρευνα επιδιώκει να καλύψει ακριβώς αυτό το κενό. Αποδελτιώνοντας τη σχετική βιβλιογραφία επιχειρεί αρχικά μια συνολική θεώρηση του έργου και της προσωπικότητας του εκπαιδευτικού, όπως διαμορφώθηκε μέσα από την εξελικτική πορεία της ερευνητικής αναζήτησης. Θέτοντας σε εφαρμογή κατόπιν το εμπειρικό αναλυτικό παράδειγμα προσπαθεί να διεισδύσει στα προβλήματα της καθημερινής πράξης, τους παράγοντες εκείνους που δρουν ανασταλτικά στην πραγμάτωση του εκπαιδευτικού έργου. Ανασυνθέτοντας κατόπιν τα πορίσματα της έρευνας αυτής προσπαθεί να σχηματίσει μια νέα εικόνα του δασκάλου, όπως διαμορφώνεται μέσα από την ίδια τη σχολική πράξη και τη διερεύνηση των συνθηκών εργασίας.