Διδάσκουμε τους μαθητές μας για ένα κόσμο που δεν ξέρουμε πως θα είναι μετά από δέκα χρόνια. Η διαπίστωση αυτή έκανε τους παιδαγωγούς να αλλάξουν. Πρώτα ζητούσαν γνώσεις με την απομνημόνευση – αποστήθιση και στη διδασκαλία να κυριαρχούσε η υπόδειξη, η διήγηση, η διδαχή, η αυθεντία, ο μονόδρομος, ο τεμαχισμός, η γραμμική μάθηση, η φθηνή ηθικολογία, ο άκρατος φρονηματισμός, κτλ.. Τώρα συνειδητοποίησαν την ανάγκη να συνηθίσουμε τους μαθητές μας στον προβληματισμό, να αξιολογούν τα δεδομένα που έχουν στην συζήτηση, να συσχετίζουν, να ταξινομούν, να γενικεύουν, να εφαρμόζουν, να κάνουν υποθέσεις, να παίρνουν τη γνώση στα κανάλια της αντίθεσης, να μάθουν οι μαθητές να μαθαίνουν, να προγραμματίζουν, να εξερευνούν, κτλ..