Θα αρχίσω την αφήγηση μου με την παρουσίαση του Ελληνισμού της Πόλης αμέσως μετά το τέλος του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και θα συνεχίσω με τη συρρίκνωση του Ελληνισμού της, συρρίκνωση του προκλήθηκε από την αχαρακτήριστη ανοχή μας στην τούρκικη προκλητικότητα, που σαν μοναδική επιδίωξη ήτο να πετύχει αυτό που δεν κατόρθωσε μέσα σε πέντε αιώνες, η Πόλη να τουρκέψει. Ανήκω στους λιγοστούς, που βρίσκονται ακόμη στη ζωή και που στα παιδικά τους χρόνια έζησαν τα πέντε μοναδικά ελεύθερα χρόνια, που άρχισαν στις 11 Νοεμβρίου 1918 και έσβησαν στις 25 Σ/βρίου του 1923. Ημερομηνίες που σημαδεύουν η μια την ανατολή της απελευθέρωσης από την τούρκικη τυραννία με την Διασυμμαχική Κατοχή της Πόλης και η αποκτούσε οριστικά τη λευτεριά της.