Οι μύθοι περί θεών και μεταφυσικής τύχης του ανθρώπου δε γεννήθηκαν από ψυχαγωγική διάθεση! Προέκυψαν ως απότοκο αποτέλεσμα έκφρασης των εσωτερικών ανησυχιών του, ψάχνοντας εναγωνίως να προσδιορίσει την αιτιώδη συνάφειά του με τη Φύση, να την προσεγγίσει, να την ερμηνεύσει και να καθορίσει τη στάση του απέναντί της. Εκείνο δε που εντελώς ξεχωριστά και βασανιστικά τον απασχόλησε ήταν το αόρατο, το απρόσιτο, το μεγάλο “επέκεινα”, το αμείλικτο ερώτημα “τι κρύβεται στην πίσω πλευρά του λόφου”! Μεταθανάτιο υπαρξιακό άγχος τον πίεζε να βρει απάντηση σε τούτο το μεγάλο προβληματισμό του. Και βέβαια άλλο τρόπο δεν είχε, παρά την αναζήτηση μέσα από τη μυθοπλαστία περί Κάτω Κόσμου και ψυχής. Χάραξε μόνος του το δρόμο της μεταθανάτιας πορείας του, δημιούργησε τη δική του υποχθόνια πολιτεία, θέσπισε κανόνες εγκαταβίωσης σ’ αυτήν και κάλεσε την ψυχή του σε απολογία πεπραγμένων, πριν την οδηγήσει στα Ηλύσια Πεδία ή στο ζοφώδη Τάρταρο!