Οι μέρες της Μπούρμα «Στο Μουλμέιν, στην Κάτω Μπούρμα, με μίσησαν πολλοί άνθρωποι – ήταν η μόνη φορά στη ζωή μου που υπήρξα αρκετά σημαντικός ώστε να μου συμβεί κάτι τέτοιο».

Αυτή η σπαρακτική εξομολόγηση αποτελεί ίσως και τον κεντρικό πυρήνα του βιβλίου Οι μέρες της Μπούρμα. Γεννημένο μέσα από την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα (υπηρέτησε ο ίδιος ως στέλεχος της Βρετανικής Αστυνομίας στη Βιρμανία για αρκετό καιρό), αποτελεί μια ισορροπία τρόμου του συναισθήματος κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες· και μπορεί να μην έχει την ωριμότητα των κατοπινών του έργων, όμως πουθενά αλλού, ο συγγραφέας δεν υπήρξε τόσο βιωματικά άμεσος, τόσο ζωτικά ειλικρινής, τόσο βίαια αληθινός όσο σε αυτήν την πρώτη του μυθιστορία.

Σε χορταριασμένα μονοπάτια Τα Χορταριασμένα Μονοπάτια δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι η μόνη αυτοβιογραφία του Κνουτ Χάμσουν. Ακόμα περισσότερο, είναι η απολογία του μπρος στην Ιστορία για τις ιδέες του, η απολογία των ύστατων χρόνων ενός ανθρώπου που από το 1917 κιόλας έγραφε στον φίλο του, σουηδό συγγραφέα Γιαν Λάντκβιστ: Στο πέρασμα των χρόνων έλαβα έξι ή οκτώ βιβλία γραμμένα γύρω από μένα, μα ούτε που τα διάβασα. Ο καιρός έχει σβήσει μέσα μου κάθε ενδιαφέρον για τον εαυτό μου. Αυτό που μένει ακόμα μέσα μου είναι μια βαθιά αίσθηση ντροπής κάθε φορά που λένε καλά λόγια για μένα… ένα είδος υστερίας.