Η ιστορία διαδραματίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Σιλβέν Πονς είναι ένας ηλικιωμένος πάμπτωχος μουσικός σε θέατρο, που ζει με τον πιστό του φίλο, τον Γερμανό πιανίστα Βίλχελμ Σμούκε, σε σχεδόν άθλιες συνθήκες. Τους φροντίζει η θυρωρός κυρία Σιμπό.

Παρά τη φτώχεια, ο Πονς έχει δύο αδυναμίες: το νόστιμο φαγητό και το πάθος για συλλογή πολύτιμων αντικειμένων και έργων τέχνης. Είναι έτοιμος να υποστεί όλες τις ταπεινώσεις για να τον καλέσουν σε ένα καλό γεύμα στην πλούσια οικογένεια των ξαδέρφων του Καμυζό ντε Μαρβίλ, γιατί το φαγητό τους είναι πιο νόστιμο από αυτό της κυρίας Σιμπό και γεμάτο γαστρονομικές εκπλήξεις. Οι Καμυζό, που πρόσφατα απέκτησαν τίτλο ευγενείας και που τον περιφρονούν, είναι άνθρωποι άξεστοι, ελάχιστα πιο μορφωμένοι από την κυρία Σιμπό και εξίσου αρπακτικοί με εκείνη, και δεν αντιλαμβάνονται το λεπτό πνεύμα και την ευγένεια του φτωχού συγγενή τους. Για να διατηρήσει μια καλή σχέση και να τους ευχαριστήσει, ο Πονς προσπαθεί να βρει γαμπρό για τη μη ελκυστική μοναχοκόρη τους Σεσίλ. Ωστόσο, ο αρραβώνας διαλύεται, η κ. Καμυζό κατηγορεί τον Πονς για συνωμοσία και τον διώχνει από το σπίτι της.

Από τη στεναχώρια του ο Πονς αρρωσταίνει και τον φροντίζουν ο Σμούκε και η κ. Σιμπό. Στο μεταξύ, η κ. Καμυζό μαθαίνει ότι η συλλογή του Πονς αξίζει μια περιουσία και προσπαθεί να την αποκτήσει για να αυξήσει την προίκα της κόρης της. Σ’ αυτή τη νέα εξέλιξη της πλοκής ακολουθεί ένας πικρός αγώνας ανάμεσα σε διάφορα πρόσωπα, που όλοι θέλουν να αποκτήσουν τη συλλογή: ο έμπορος τέχνης Ρεμονάνκ, ο ηλικιωμένος Εβραίος συλλέκτης Ελίας Μάγκους και η κ. Σιμπό με τον δικηγόρο Φρεζιέ που προσέλαβε η ίδια αλλά αυτός προδίδοντας τα συμφέροντα της πελάτισσάς του ενεργεί για λογαριασμό άλλων, όλοι εμπλέκονται σε έναν άγριο αγώνα για τη συλλογή. 

Τρομοκρατημένος και ανακαλύπτοντας την προδοσία και τις συνωμοσίες που μαίνονται γύρω του, ο Πονς πεθαίνει, κληροδοτώντας όλα τα υπάρχοντά του στον αγαθό Σμούκε. Την ίδια μέρα πεθαίνει και ο σύζυγος της κ. Σιμπό, τον οποίο ο Ρεμονάνκ δηλητηρίασε για να παντρευτεί τη χήρα του. Οι συγγενείς του Πονς κατηγορούν τον Σμούκε ότι πλαστογράφησε τη διαθήκη προς όφελός του. Μη μπορώντας να αντέξει ένα τέτοιο χτύπημα, ο Γερμανός πεθαίνει λίγες μέρες αργότερα. Τον θάβουν δίπλα στον αγαπημένο του φίλο. Η συλλογή έργων τέχνης περιέρχεται στην οικογένεια Καμυζό ντε Μαρβίλ. [vikipedia]