Το σούρουπο προχωρούσε. Προσπαθούσα να σκεφτώ. Οι σκέψεις όμως χοροπηδούσαν ακατάστατα στο μυαλό μου, λες και κάποιο σαδιστικό βλέμμα παρενέβαινε για να τις αποδιοργανώσει. Σκέφτηκα τα μάτια ενός νεκρού που κοιτάνε τον ουρανό μια νύχτα δίχως φεγγάρι και το ξεραμένο αίμα στις άκρες του στόματός του. Σκέφτηκα το πρόσωπο μιας άσχημης γριάς, με τσακισμένο κεφάλι στα κάγκελα του κρεβατιού της. Έναν άντρα με λαμπερά ξανθά μαλλιά, που φοβόταν χωρίς κι ο ίδιος να ξέρει ακριβώς το γιατί. […] Σκέφτηκα Ινδιάνους, ψυχοθεραπευτές, γιατρούς και ναρκωτικά.

Το “Αντίο, γλυκιά μου” είναι ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα του Ρέημοντ Τσάντλερ. Πίσω από τον αντιφατικό, σκληρό, ρομαντικό ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου, έναν από τους γνωστότερους χαρακτήρες της σύγχρονης αστυνομικής φιλολογίας, που εμφανίζεται σαν η προσωποποίηση του “σύγχρονου συναισθήματος” της ζωής στη μεγαλούπολη και μετατρέπεται από σύμβολο του επαγγελματισμού στη σύγχρονη μυθολογία σ’ ένα πρόσωπο τραγικό χωρίς παρελθόν και μέλλον, σ’ ένα πρόσωπο δίχως ταυτότητα, βρίσκεται συγκαλυμμένη η κρυφή γοητεία του Τσάντλερ: η μοναχικότητα, η αγωνία, ο ερωτισμός του συγγραφέα.