Ήταν κατακαλόκαιρο. Παντού χρυσά στάχυα και ψηλές θημωνιές. Μέσα στις πρασινάδες μια πάπια κλωσούσε ανυπόμονη έξι αυγά. Είχε βαρεθεί να κάθεται μόνη, μακριά από την αυλή με τις φίλες της. Κάποια μέρα -τσικ τσικ- έσπασαν τα πέντε αυγά και βγήκαν πέντε κίτρινα παπιά που έτρεξαν αμέσως να πέσουν στη λίμνη. Το έκτο αυγό όμως δεν έσπασε

— Ίσως φταίει που είναι μεγάλο κι έχει σκληρό τσόφλι, είπε η πάπια. Εκτός πια κι αν μου κάνανε κανένα αστείο και μου βάλανε αυγό γαλοπούλας στη φωλιά μου.

Το έκτο αυγό δεν άργησε πολύ ακόμα. Έκανε “τσακ” κι από μέσα βγήκε ένα μεγάλο γκρίζο πουλί.