Ο Χρόνος, παππούς των δώδεκα μηνών και όχι πατέρας τους, όπως λαθεμένα πιστεύει ο κόσμος, διηγείται μια μέρα στη συγγραφέα τις σκανταλιές, τις τρέλες και τα καμώματα των εγγονών του, δηλαδή των παιδιών της κόρης του της Άνοιξης και των τριών γιων του: του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα. Ύστερα της ζητά να γράψει τις ιστορίες αυτές «σαν παραμύθια» και να τις βάλει σε τέσσερα ίδια βιβλία…
Στο βιβλίο «Τα Παιδιά της Άνοιξης», ο Μάρτης, ο Απρίλης και ο Μάης, όμοια σαν τα παιδιά των ανθρώπων, αντιμετωπίζουν καθένα τα δικά του προβλήματα, τις δικές του τις δυσκολίες, χωρίς να παύουν να παίζουν και να γελούν, αλλά και χωρίς να παραλείπουν να μας θυμίζουν με πρωτότυπο τρόπο όσα γνωρίζουμε από την παράδοση για τους ανοιξιάτικους μήνες.