Κάτω βαθιά, στα τρίσβαθα του απέραντου ωκεανού, ζούσαν κάποτε έξι μικρές γοργόνες. Ήταν πανέμορφες με υπέροχα, μακριά μαλλιά και κορμί λυγερό που κατέληγε, όχι βέβαια σε πόδια, αλλά σε μια μακριά ουρά ψαριού. Ο πατέρας τους, ο βασιλιάς της θάλασσας ήτανε χήρος κι είχε εμπιστευτεί την ανατροφή των κοριτσιών του στη μητέρα του.

Ήτανε τότε νόμος των ωκεανών, οι μικρές γοργόνες να μην ανεβαίνουν στην επιφάνεια της θάλασσας πριν κλείσουν τα δεκαπέντε τους χρόνια. Μόνο τότε μπορούσαν να αναδυθούν για να θαυμάσουν τα καράβια που περνούσαν στα ανοιχτά, τα δάση, τις πόλεις, τα βράχια στις ακτές, τα βουνά. Οι πέντε σειρήνες είχαν ανέβει στην επιφάνεια, μα η μικρότερη όχι ακόμα κι όλο ανυπομονούσε να ανέβει κι εκείνη να θαυμάσει όσα της είχαν διηγηθεί οι αδερφές της. Κι ήρθε επιτέλους η μέρα που έκλεισε τα δεκαπέντε.