Topor Χειμώνας
Σαββατόβραδο. Διασχίζω την rue de Seine βιαστικά
(η αγορά είναι ακόμη ανοιχτή)
και καταλήγω, όπως συνήθως, στην Palette – και
μπαίνω ο Abram κάθεται, ήδη, στην θέση του.
Σας διαβεβαιώ, επί λόγω τιμής, πως
αυτό που έπιασα να γράφω είναι ένα ποίημα
σοβαρό ποίημα για την Τέχνη του Topor,
αλλά τώρα, πίνοντας μια ξανθιά μπίρα,
γουστάρω να σκαρώσω ένα γελοίο τραγουδάκι
Γιατί τρως κι άλλη ντομάτα
αφού είσαι χοντρός σαν πατάτα.
Ο Topor, διαβάζοντας πίσω απ’ τον ώμο μου, με διακόπτει:
— Μα, δεν μπορείς να μιλήσεις για τα Υψηλά μου Ιδεώδη;
— Αχ, Topor, εσύ ‘σαι εκείνος ο Μινώταυρος,
που δεν αγαπάει τα παχιά λόγια μολονότι.
Η παρέα μας πίνει στο μπαρ κάπως στριμωγμένα.
Ο Jacques Vallet κάτι λέει στο αφτί του ζωγράφου Olivier.