Στον τόπο μας έλειπε μια Θρησκευτική Ανθολογία Ποιήσεως. Το κενό αυτό θελήσαμε να καλύψουμε με μια πλατειά ανθολόγηση. Μέσα στη Θρησκευτική Ανθολογία μας υπάρχει η ζείδωρη πνοή της παρουσίας του Θεού, στον Οποίον οι ποιηταί, είτε έμμεσα, είτε άμεσα, απευθύνονται τον λόγο σαν Ικεσία, Δέηση, Προσευχή, Πόνο, Νοσταλγία, Προσδοκία. Υπάρχουν στίχοι με Μεταφυσικές προεκτάσεις, ενδεικτικό βαθύτερης πνευματικής αγωνίας των ποιητών. Η πλατεία, πλατύτατη θρησκευτική ανθολόγηση που πραγματοποιήσαμε, σκοπό έχει να δόση όσο το δυνατόν πλήρη εικόνα όχι μόνο του εύρους, αλλά και του βάθους της Θρησκευτικής συνείδησης των Νεωελλήνων ποιητών. Πολλοί σύγχρονοι ποιηταί, αν και υπερβολικά εγκόσμιοι, στις θρησκευτικές τους ώρες υπογραμμίζουν την δίψα της ψυχής για κάτι βαθύτερο, πνευματικώτερο. Από τα θρησκευτικά ποιήματα των Ελλήνων ποιητών υπογραμμίζεται ο ρόλος που έπαιξε και παίζει η θρησκεία στη ζωή τους. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Ανθολόγος Θρησκευτικών ποιημάτων είναι πάρα πολλές. Κυρίως δεν έχει την ευχέρεια να κινηθή σ ευρύ χώρο και να επιλέξη. Η Θρησκευτική Ανθολογία ποιήσεως έχουμε την γνώμη ότι αποτελεί προσφορά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, αν όχι και πέραν αυτού, σ όσους ασχολούνται και θα ασχοληθούν με την ελληνική ποίηση. Η Θρησκευτικότητα υπήρξε έκφραση της Τέχνης γενικά και ιδιαίτερα της ποίησης. Η παρούσα του γλυκύτατου της Τιβεριάδος Κήρυκα της υπέρτατης Αγάπης επηρέασε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής της ανθρωπότητος.