Όσο περισσότερο διαβάζω τα Ποιήματα του Ουράνη, τόσο πείθομαι ότι το μόνιμο στοιχείο της διάθεσης του είναι η ταλάντευση ανάμεσα στα φωτρινά και ομιχλώδη τοπία, στους χαρμόσυνους και πένθιμους τόνους και στους αντίστοιχους συμβολισμούς. Κάποτε μάλιστα, όταν ο έλεγχος δεν αγρυπνεί, ένα φωτεινό σύμβολο ξεπηδάει και εισδύει κατά λάθος σ’ ένα σκοτεινό τοπίο.