Με την άκρη του ματιού μου/
μόνο/
συνέλαβα κάτι επώδυνες εικόνες./
Νυχτοφύλακες στις αλέες των ιδεών/
κινήσεις αγρύπνιας κι’ αφέλειας/
μια αυγή που μυρίζει φρεσκοβαμμένα όνειρα/
ένα πέτρινο υπόστεγο χωρίς τυπικότητες./
Τα φουσκωμένα χείλη/
αρνούνται να προφέρουν την τελευταία λέξη./
Ως πότε όμως;