Όπως και να εξεταστεί, απ’ όποιο πρίσμα και απ’ όποια γωνιά, ο Γεώργιος Σουρής είναι αναντίρρητα ένα θαύμα: Και σαν δημοσιογράφο να τον πάρουμε μονάχα (που θα ήταν αδικία) πάλι προβάλλεται, φαινόμενο μοναδικό, στην ιστορία των Γραμμάτων όλου του κόσμου, όχι μονάχα της Ελλάδος· και ως φαινόμενο μοναδικό όλων των αιώνων, όχι του τέλους μόνον του δέκατου ένατου και των αρχών του εικοστού – φαινόμενο δημοσιογράφου, που, επο χρόνια μακρά έβγαζε μια εφημερίδα που την έγραφε, ολομόναχος, από την πρώτη αράδα ώς την τελευταία, σε στίχους ομοιοκατάληκτους, που δεν μπορούσε να τους βρει κανένας εύκολα ψεγάδι. […] Και αν πάλι τον πάρει κανείς για ποιητή, σατιρικό και λυρικό (που θα ήταν ίσως δικαιότερο), θαύμα μοναδικό θα τον πει για την Ελλάδα και μάλιστα της εποχής του, γιατί στάθηκε ο μοναχός νεοέλληνας ποιητής, που μπόρεσε να ζήσει από τους στίχους του, να συντηρήσει οικογένεια, ν’ αναστήσει και ν’ αποκτήσει παιδιά… Κι αυτό χάρη στην άμεση και πλατειά επαφή που είχε με το μεγάλο κοινό, στον αντίλαλο που είχε η τέχνη του στις λαϊκές μάζες, που τη γούσταραν και την εκτιμούσαν.