Το διήγημα Πρωτομαγιά κινείται μεταξύ της πιεστικά επιβαλλόμενης έξωθεν πραγματικότητας και της εσωτερικής τάσης του πνευματικού ανθρώπου, της διαπάλης μεταξύ του πνεύματος και της ύλης, της πεζότητος και της ποιήσεως.

Υπάρχουν ειδυλλιακές περιγραφές της ανοιξιάτικης φύσης, περίγραφες των εθίμων της πρωτομαγιάς, ρομαντικοί ρεμβασμοί και αναπολήσεις, λογογραφική μελέτη των παγανιστικών εθίμων και της χριστιανικής εκδοχής τους, σατιρική διάθεση, δεισιδαιμονίες και προλήψεις, μια από τις οποίες, όποιος ταξιδεύει την Πρωτομαγιά, γυρίζει πίσω από τα μισόστρατα βγαίνει αληθινή.