Περίεργος τόπος. Πολιτισμένος, τρυφερός, αλλά και εκρηκτικός. ( . . . ) Πείνα και όνειρα. . . μετά μουσικής. Η πιο χρησιμοποιημένη λέξη, ήτανε το «μπιστιού», προφανώς από το «πίστωση», το «βερεσέ» δηλαδή. Οι Κερκυραίοι χρωστούσανε, τη σοδιά τους, τη δουλειά τους, την ύπαρξή τους και μονίμως τους λείπανε τα όβολα, για να βάλουμε ένα καινούργιο σκουτί (ρούχο) απάνω τους. Αυτά που δεν χρωστούσανε σε κανέναν μαρκάντε (έμπορο) και τοκογλύφο ήτανε η «άγια βουρλισιά» που κουβαλούσανε στα γονίδιά τους και ο ρομαντισμός, που τους φώτιζε τη δύσκολη ζωή τους.