ΛΟΠΟΥ ΣΕΤΣ σημαίνει «Το λημέρι του λύκου» και είναι η ονομασία μιας απόκρημνης περιοχής του Γράμμου, κοντά στο Μονόπυλο του Νομού Καστοριάς. Τα γεγονότα του μυθιστορήματος διατρέχουν μια τριακονταετία, από το 1910 ώς τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το υλικό οργανώνεται γύρω από τρεις βασικούς θεματικούς άξονες: τον πόλεμο, τον θάνατο και -πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα- τον έρωτα.
Τα πρόσωπα και οι χώροι ανήκουν στην προσωπική γενεαλογία της συγγραφέως, είναι δηλαδή αληθινά. Με την πορεία όμως της αφήγησης, η ιστορία ακολούθησε τον δικό της τρόπο, κάποιοι ήρωες τραβήχτηκαν στη σκιά ενώ άλλοι αυτονομήθηκαν και βγήκαν μπροστά στο φως.
Η αφήγηση ρέει αβίαστα και οδηγεί στις κορυφώσεις με ηρεμία και νηφαλιότητα, χωρίς έντονες εξάρσεις. Εξίσου καλοδουλεμένη και η γλώσσα: στιβαρή και περίτεχνη στα περιγραφικά μέρη, απλή και φυσική στους διαλόγους.
Απόσπασμα κειμένου από τη βιβλιοπαρουσίαση
Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016 της Δέσποινας Γ. Λαγού
Η Σοφία Κλειούση είναι μία νέα και πολλά υποσχόμενη λογοτέχνης, με άρτια η ίδια φιλολογική κατάρτιση και λογοτεχνικές διακρίσεις ήδη, σε πανελληνίους διαγωνισμούς για διήγημα και για ποίημα. Είναι ταυτόχρονα και μια εμπνευσμένη εκπαιδευτικός και παιδαγωγός, η οποία μέσω επιτυχημένων θεατρικών παραστάσεων ξεδιπλώνει στο δημόσιο βίο της όμορφης πόλης μας το πολύχρωμο ταλέντο της, στην πολυδιάστατη διακονία του Λόγου, έντεχνου και εφαρμοσμένου.
Πράγματι, το «Λόπου Σετς» έχει κάτι διάφανο και ακατάληπτο να πει, σε φόντο τεσσάρων δεκαετιών πολέμου της εθνικής ιστορίας, που επιδρούν καταλυτικά στις ζωές των προσώπων που ζουν μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος.
Ζωές τρικυμιασμένες, μορφές θολές, ψυχές βασανισμένες, καταξιωμένες στον κοινό παρονομαστή του έρωτα για ζωή, ανθρώπων που το ελάχιστο θέλησαν και τους τιμώρησαν με το πολύ.
Επέρχεται άραγε η κάθαρση και η δικαίωσή τους; Όλα επικρέμονται στη γραφίδα της συγγραφέως και στο ηθικό χρέος της προς ένα παρελθόν συνάμα οικείο και απόμακρο. Ίσως στο τέλος της λογοτεχνικής πρόσληψης ο κάθε αναγνώστης καλείται να απαντήσει αν οι ήρωες, κατά το αριστοτελικό, καθαίρονται και δικαιώνονται…
Το ελάχιστο θέλησαν και τους τιμώρησαν με το πολύ, για κάθε ένα από τα πρωταγωνιστικά ή και δευτεραγωνιστικά πρόσωπα μιας μυθιστορηματικής πλοκής που εκτείνεται στο χρόνο της εκατονταετούς, νομοτελειακής σχεδόν, διαδρομής της.
