Κανένας άνθρωπος ίσως, δεν θα ήθελε κατά βάθος να είναι κακός (“Ουδείς εκών κακός”). Γι’ αυτό και χαρακτηρισμοί όπως “ανθρώπινα” ή “απάνθρωπα”, υποδηλώνουν μια πίστη, πως ο άνθρωπος είναι αρχικά κι από τη φύση του καλοπροαίρετος. Ωστόσο το κακό διεκδικεί πάντα ένα ρόλο, όχι σπάνια και κυρίαρχο, στην ανθρώπινη συμπεριφορά και τις διανθρώπινες σχέσεις. Κάτι που δεν παραπέμπει αναγκαστικά σε μεταφυσικές ερμηνείες των αιτίων και που ο συγγραφέας επιδιώκει να φωτίσει, μέσα στο σκοτάδι της σύγχρονης πραγματικότητας.