Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε μεταξύ 460 και 455 π.Χ. στον δήμο Αλιμούντα από εύπορη οικογένεια. Ήταν στρατηγός των Αθηναίων στην Αμφίπολη, μετά την άλωση της οποίας από τους Λακεδαιμονίους εξορίστηκε για είκοσι χρόνια (424-404 π.Χ.). Στο διάστημα αυτό έζησε στα κτήματα που είχε στη Θράκη, αλλά και ταξίδευσε για να συλλέξει ή να εξακριβώσει πληροφορίες για τη συγγραφή του. Επέστρεψε για λίγο στην Αθήνα μετά την καταστροφή του 404, και πέθανε λίγο μετά το έτος αυτό, άγνωστο πού, πιθανότατα από βίαιο θάνατο.
Το έργο του, η εξιστόρηση του πολέμου μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, είναι στενά συνδεδεμένο με το πνευματικό και πολιτικό κλίμα της εποχής. Απόλυτα προσηλωμένη στην αρχή της εξακριβωμένης αλήθειας, η συγγραφή του είναι αντικειμενική και αξιόπιστη. Η αφήγηση γίνεται ιδιαίτερα εναργής με τις “δημηγορίες”, που καταλαμβάνουν το ένα πέμπτο περίπου του έργου του, γραμμένες σε λόγο ευθύ και αρκετά συμπυκνωμένο.

Ιστοριών Η’:
Οι συνέπειες της Σικελικής εκστρατείας για την Αθήνα. Η εγκαθίδρυση του ολιγαρχικού καθεστώτος στην πόλη το 411 π.Χ. Τα γεγονότα μέχρι το έτος αυτό. Ανάκληση του Αλκιβιάδη.