Οι αγώνες αυτοί του 1912-1913, που ιστορούνται σε τούτο τον τόμο, είναι η συνέχεια των υψηλών κατορθωμάτων της ελληνικής φυλής για την απελευθέρωσή της από το ζυγό βάρβαρου και απάνθρωπου τύραννου. Είναι εμψυχωμένοι από τη Μεγάλη Ιδέα πούτρεφε, πεντακόσια ολάκερα χρόνια, τα όνειρα των ραγιάδων και από το πνεύμα της πραγματοποίησης που έφερνε από την Κρήτη, υπόδουλος κι αυτός και για τούτο νιώθοντας τον πόνο των άλλων υποδούλων, ο Ελευθέριος Βενιζέλος κι’ ακόμα από το πνεύμα της ανταπόδοσης, πούθελε να ξεπλύνει τη μεγάλη ντροπή του 1897 μια γενιά που δέχτηκε το μήνυμα του μεγάλου ηγέτη μ’ ανυπόμονη λαχτάρα. […]
Οι αγώνες αυτοί περιγράφονται σ’ όλες τις λεπτομέρειες στις σελίδες που ακολουθούν, ως την ημέρα που με μια διαταγή του Βενιζέλου πέταξα τη στολή του στρατιώτη και παράτησα το ντουφέκι για να πάρω το χαρτοφύλακα του διπλωματικού ανταποκριτή στη μεγάλη διάσκεψη του Βουκουρεστίου. Εκεί παρακολούθησα άλλη μάχη το κανόνι είχε πάψει να βροντά αντιλαλούσε τώρα μονάχα το εκπληκτικό μυδραλιοβόλο των επιχειρημάτων του μεγάλου Έλληνα διπλωμάτη και υπόκωφες εκρήξεις ναρκών στα παρασκήνια. Έχει και αυτός ο πόλεμος το ζωηρό ενδιαφέρον του, τις αγωνιώδεις του φάσεις, τις νίκες και τις ήττες του, τις προελάσεις και τις υποχωρήσεις, τους ενθουσιασμούς και τις απογοητεύσεις τις έζησα και αυτές και τις μεταδίδω ζωντανεμένες στο δεύτερο μέρος του βιβλίου αυτού.
Θα είμαι ευτυχής αν από αυτό το νεώτερο Γέρο του Μοριά εμπνευστούν οι Έλληνες αναγνώστες σκληρή απόφαση για τη ζωή και πίστη απόλυτη στο μέλλον.
