Η απόφασή μας να μελετήσουμε την περιοχή της Άρτας κατά την πρώτη τριακονταετία που ακολούθησε την προσάρτησή της στο ελληνικό κράτος ήταν συνάρτηση πολλών παραγόντων. Καθοριστικός όμως λόγος υπήρξε η «πρόκληση» της ελληνικής ιστοριογραφίας που ως τώρα έχει αφιερώσει λίγες σελίδες σε αυτή την περιοχή της Ηπείρου, η τύχη της οποίας συνδέθηκε, λόγω της ταυτόχρονης προσάρτησης, με την όμορη Θεσσαλία. Πράγματι οι μελέτες που αναφέρονται στις συνέπειες της προσάρτησης και ειδικά στην εμφάνιση του αγροτικού ζητήματος και στις κοινωνικές και οικονομικές του προεκτάσεις ακολουθούν ένα στερεότυπο σχήμα: αρχικά, μερικά λόγια για τις δύο προσαρτημένες περιοχές και κατόπιν η προβληματική και η ανάλυση επικεντρώνονται στη Θεσσαλία. Έτσι ο αναγνώστης μένει με την εντύπωση ότι αυτό που ίσχυε για τη Θεσσαλία ίσχυε και για την Άρτα ή, αν τύχει να είναι, περισσότερο ενημερωμένος, ότι η τελευταία δεν αξίζει ιδιαίτερη προσοχή. Αποτέλεσμα: το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας που αναφέρεται στη σύγχρονη περίοδο της ιστορίας της αποτελεί έργο συγγραφέων ηπειρωτικής καταγωγής, των οποίων η επιθυμία να υπηρετήσουν την ιστορική επιστήμη υποσκελίζεται συχνά από την αγάπη που τρέφουν προς την ιδιαίτερη πατρίδα τους.