Η χώρα μας βυθίζεται καθημερινά στο τέλμα της απραξίας, καλύπτεται από τη διαφθορά και οδηγείται στην παρακμή. Ό,τι κινείται στον δημόσιο τομέα, συνιστά μία απλή διαχείριση δημοσιοϋπαλληλικού χαρακτήρα των τρεχουσών υποθέσεων, ενώ ο ιδιωτικός τομέας αγωνίζεται απελπισμένα -ιδίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις- να επιβιώσει. Τα ερείσματα του έθνους και του κράτους, όπως η εκπαίδευση, η εκκλησία, η νεολαία, οι ένοπλες δυνάμεις, υπονομεύονται και βάλλονται από παντού. Οι πολίτες έχουν γίνει αδιάφοροι για το παρόν και το μέλλον και γι’ αυτό η υπογεννητικότητα έχει καταστεί ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη διαιώνιση του λαού μας. Οι θεσμοί και η ηθική καταρρέουν και κανείς δεν ενδιαφέρεται να σταματήσει κράτος και λαό από τον κατήφορο.