Τον Χαρίλαο Φλωράκη πρωτογνώρισα το 1966 – όταν αποφυλακίστηκε και σύχναζε στα γραφεία της ΕΔΑ. Με εντυπωσίασαν, τότε, τόσο η εκτίμηση που έτρεφαν οι περισσότεροι γι’ αυτόν όσο και ο δωρικός πολιτικός λόγος που αναδύονταν από τις συζητήσεις του. Τον ξανασυνάντησα στη Μεταπολίτευση – κατά τον προεκλογικό αγώνα το φθινόπωρο του 1974. Έκτοτε βλεπόμαστε συχνά. Και από το 1978 έχω την τιμή να συγκαταλέγομαι στους προσωπικούς φίλους του – δηλαδή εκείνους με τους οποίους μοιράζεται τον ελεύθερο χρόνο του. Η πολυκύμαντη πορεία και ζωή του μέσα στο Λαϊκό Κίνημα, αλλά και η έντονη προσωπικότητά του, εκτός από τα ιδεολογικά αντανακλαστικά μου, κέντρισαν και τα δημοσιογραφικά. Και από πολύ νωρίς, άρχισα να κρατώ σημειώσεις από τις διηγήσεις του και από τις αναμνήσεις του – κάθε φορά που η επικαιρότητα ξετύλιγε το κουβάρι τους. Συγχρόνως έψαχνα διακριτικά και τη ζωή και τη δράση του για στοιχεία. Και, με τα χρόνια, συγκέντρωσα αρκετά.

℘

Όλα όσα περιέχονται σ’ αυτό το βιβλίο . . . είμαι εγώ. Είναι οι πρωτοβουλίες μου και η δράση μου στο Κόμμα, είναι οι αγορεύσεις μου και οι τοποθετήσεις μου στη Βουλή, είναι οι θέσεις μου στα όργανα του (ενιαίου) Συνασπισμού της περιόδου 1989-1991, είναι η στάση μου στις συσκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή στα Συμβούλια Αρχηγών, είναι οι συνεντεύξεις μου και οι δηλώσεις μου στα ΜΜΕ, είναι οι ομιλίες μου στις πόλεις και στα κεφαλοχώρια κατά τις προεκλογικές περιοδείες, είναι η παρουσία μου στα διεθνή φόρα, είναι οι συσκέψεις μου με συντρόφους. Είναι, ακόμη, το βιβλίο αυτό, οι σημειώσεις μου, οι σκέψεις μου, οι εκμυστηρεύσεις μου σε φίλους και συνεργάτες, η αγωνία μου για τις αρνητικές εξελίξεις, αλλά και η οργή μου για όσα μπορούσαν να αποφευχθούν και, τελικά, δεν τ’ αποφύγαμε. Πάνω απ’ όλα, όμως, το βιβλίο αυτό είναι η ακλόνητη πίστη μου στο σοσιαλισμό και στην τελική νίκη του, είναι η αταλάντευτη πεποίθησή μου ότι καμία ανατροπή και καμία προδοσία δεν πρόκειται να ξεστρατίσει τους λαούς από την πορεία τους προς το σοσιαλισμό. Κοντολογίς, το βιβλίο αυτό είναι μια πολιτική ομιλία μου. Η πιο μεγάλη πολιτική ομιλία μου, που συγκεφαλαιώνει όλες τις άλλες, αλλά και ένα είδος ανοιχτής πολιτικής διαθήκης προς τη νεολαία που αντιστέκεται. Και ευχαριστώ το δημοσιογράφο Χρ. Θεοχαράτο που μόχθησε, ώστε από το βήμα αυτό να ανακεφαλαιώσω με μία και μόνον αγόρευση, όλους τους πολιτικούς αγώνες μου.