Πρώτη έκδοση: Δεκέμβριος 1999
ISBN-13: 978-960-248-991-8
ISBN: 960-248-991-Χ
Διαστάσεις: 17x24
Σελίδες: 560
Εξώφυλλο: Μαλακό
Κωδικός προϊόντος: 005902
(Αρχηγού Ε.Δ.Ε.Σ Τριχωνίδος)
19,08€
Εξαντλημένο
Μια βαρυσήμαντη και γιομάτη εθνικό παλμό επιστολή του αειμνήστου Γεωργίου Ν. Παπαϊωάννου, προς την ταπεινότητά μου μαζί με τον σεβασμό και το χρέος προς τα γραφτά του, προς τα, ιστορικής και εθνικής σημασίας κατοχικά και αντιστασιακά κείμενα που μου εμπιστεύτηκε ο Αρχηγός της Αντιστάσεως ΕΔΕΣ Τριχωνίδος, μ’ έσπρωξαν δυναμικά και αμετάκλητα, να προβώ στην έκδοσή τους, χωρίς να κάμω την παραμικρή αλλαγή ή αλλοίωση που θα υποβίβαζε το συγγραφικό μου ήθος και θ’ αποτελούσε από μέρους μου ηθική παράβαση και βεβήλωση. Όταν ένα γραφτό περικλείει και περιέχει θεμελιώδεις θέσεις, αρχές και ιδέες, ανάλογα με το πιστεύω, το είναι, τη ζυγισμένη ευθύνη και την εθνική συνείδηση του δημιουργού, τότε το κείμενο αυτό είναι άξιο σεβασμού και εκτίμησης και στέκεται μακριά από κάθε συμβατική νόθευση και από κάθε συμφεροντολογική παρέμβαση. Κι ακόμα, όταν ένα κείμενο γράφεται με το ίδιο το αίμα του συγγραφέα τότε είναι πνεύμα και θεμελίωση μαζί. “Γράφε με το αίμα σου”, λέγει ο Νίτσε, “και θα μάθεις τότε πως το αίμα είναι πνεύμα”.
Τό πολιτικό μου «πιστεύω» ὑπῆρξεν ἡ ἐν ἐλευθερία ἀνάπτυξις τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κοινωνίας καί ἡ μετά πάθους ὁλοκλήρωσις τῶν ἐθνικῶν μας ἐπιδιώξεων… Δέν ὑπῆρξε πόνος πού νά μήν κινήσει τήν εὐαισθησία μου, πρόβλημα πού νά μήν κινητοποιήσει τήν ὕπαρξή μου. Εἶχα τήν εὐτυχία (ἤ τήν ἀτυχία) νά προσφέρω ὁλόκληρο τόν ἑαυτό μου. Ἡ πορεία τῶν ἐθνικῶν μας πραγμάτων μέ ἔφερε σέ μεγάλες καί κρίσιμες ἀποφάσεις. Σέ χρόνους χαλεπούς γιά τήν Πατρίδα μας, ὅταν ἡ μπότα τοῦ βαρβάρου ἐπίεζε τά στήθη τοῦ λαοῦ μας, δέν ὑπῆρξε γιά μένα δίλημμα. ἐπέλεξα τόν δρόμο τῆς ἀντιστάσεως. Εἶναι γνωστή ἡ πολεμική – ἀντιστασιακή μου δράση κατά τα χρόνια τῆς Γερμανοϊταλικῆς κατοχῆς. Ὡς ἀρχηγός «ἐθνικῆς ἀντιστάσεως Τριχωνίδος» ἐνεσάρκωσα τό πνεῦμα τῆς ἐλευθερίας καί ὑπέμνησα αὐθεντικότητα καί καθαρότητα ἐπιδιώξεων. Ἤδη ὁ ἀγών μου ἐκεῖνος ἔχει καταχωρηθῆ στήν ἐθνική μνήμη. ἀτυχεῖς διαιρέσεις μεταξύ τῶν ἑλλήνων ἐπέβαλαν καί εἰς ἐμέ τό χρέος τῶν ἐπιλο- γῶν. Ὑπῆρξα ὁρμητικός καί μαχητικός ἀλλά ἀφανάτιστος. ἐπάνω ἀπό τίς ὀδυνηρές διαιρέσεις ἔβλεπα πάντοτε νά ἐποπτεύει τό ἀγαθόν δαιμόνιον τῆς ἑνότητος. Δι’ αὐτό καί ὅταν, εἰς ἠρεμώτερους καιρούς, ἐπεβάλλετο ἡ σύμπνοια καί ἡ συνδημιουργία, δέν ἐδίστασα νά καλέσω καί πρώην ἀντιπάλους μου σε μία προσπάθεια θεραπείας τῶν πληγῶν καί ἀποκαταστάσεως τῆς ἐθνικῆς μας ὁμοψυχίας… Ὡς δήμαρχος ἀγρινίου ὑπῆρξα ὑπεράνω διακρίσων, δήμαρχος ὅλων. Μάρτυς μου ὁ Θεός καί ἡ συνείδησή μου ἐάν διέκρινα τούς συμπολίτας μου σέ ἡμετέρους καί μή. ἴσα-ἴσα μάλιστα, χαιρόμουν νά ἐξυπηρετῶ ἐκείνους πού καθ’ οἱονδήποτε τρόπον εὑρέθησαν ἀπέναντι. Αἰσθανόμουν ἀδελφικά ἀπέναντι ὅλων, τῶν ἐπωνύμων καί τῶν ἀνωνύμων, τῶν πλανήτων καί τῶν γύφτων, γύφτος καί ἐγώ στήν περιπλάνηση τῆς ζωῆς καί τήν ἀναζήτηση τοῦ βελτίονος. Αγάπησα μέ πάθος τήν πόλη μου· ἄν δέν ἀγαπᾶ κανείς τό σπίτι του, δέν μπορεῖ νά ἀγαπήσει τήν οἰκουμένη. Στή μακρά πολιτική μου δράση πιθανῶς, ὡς ἄνθρωπος, νά διέπραξα λάθη. Τό πλανᾶσθαι ἀνθρώπινον. Ποτέ ὅμως δέν μοῦ ἀπέλιπε ἡ ἀγαθή πρόθεση, τό θάρρος καί ὁ πόθος τοῦ καλοῦ. Τίς ἀρχές μου αὐτές ἐνεφύσησα στόν πολιτικό γιό μου. Καί ἰδού ὅτι εὑρίσκομαι στόν χῶρο τῶν μεγάλων ἐποπτειῶν. ἀπό αὐτήν τήν ἀκρώ-ρεια τῆς κατασταλαγμένης μου πείρας καί τῆς ἠθικῆς μου μοναξιᾶς αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά ἀπευθυνθῶ στούς νέους. Τούς αγαπῶ ὅπως ἀγαπῶ τά παιδιά μου. Τούς καλῶ νά κατανοήσουν τά μεγάλα διδάγματα τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, νά ἐγκολπωθοῦν τήν πολύχυμη καί πολυτίμητη παράδοση τῶν πατέρων μας καί ἑνωμένοι καί ἀγαπημένοι νά συντελέσουν στήν ὑλοποίηση τῶν αἰτημάτων τῆς Φυλῆς μας. Ἔτσι θά ἐπιτύχουν καί τήν προσωπική τους εὐτυχία, ἀλλά καί τή δόξα καί τό μεγαλεῖο τῆς ἑλλάδος!…»
ἐν ἀθήναις τῆ 20η Μαρτίου 1984 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ