«Η δομή των “Προλεγομένων”»: Ο Καντ ξεκινά με την πεποίθηση ότι η μέχρι τώρα πραγματωμένη Μεταφυσική είναι μια έσχατα προβληματική επιστήμη, και ότι δεν επιτρέπεται να συνεχίζει κάποιος την ενασχόληση μαζί της, όσο δεν έχει δοθεί απάντηση στο ερώτημα: Είναι διόλου δυνατό εκείνο που λέγεται Μεταφυσική; Αμφιβάλλοντας για την πραγματικότητά της ως επιστήμης ο Καντ κριτικάρει το γεγονός ότι δεν παρουσιάζεται σ’ αυτήν καμιά πρόοδος και καμιά εκπλήρωση των υψηλών της προσδοκιών, μολονότι παραμένει αναντίρρητη η μεταφυσική ορμή που ενυπάρχει ως σύμφυτη με τη λογική ικανότητα του ανθρώπου. Βγαίνει λοιπόν το συμπέρασμα ότι είναι απαραίτητη μια ριζική αναμόρφωση αυτής της επιστήμης. […]
Τα παρόντα “Προλεγόμενα” είναι ένα σχεδιάγραμμα της κριτικής που ασκήθηκε στην καθαρή λογική. Μπορούν λοιπόν να χρησιμεύσουν σα μια προκαταρκτική άσκηση για την εμβάθυνση στη θεμελιώδη εκείνη “Κριτική”. Κι ενώ ετούτη συντάχθηκε με συνθετική μέθοδο, δηλαδή ξεκινά από τις πηγές της γνωσιακής μας ικανότητας για να δείξει τη σύνδεσή τους με όλα τα συστατικά στοιχεία και επιτεύγματα της κάθε επιστήμης, τα “Προλεγόμενα” συντάχθηκαν με αναλυτική μέθοδο, δηλαδή ξεκινούν με την ανάλυση της μαθηματικής και φυσικής επιστήμης για να καταλήξουν στις μεταφυσικές πηγές. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

«Η μεγάλη δύναμη με την οποία ο Kant έριξε το βάρος του απάνω στη φιλοσοφική κίνηση πρώτα του καιρού του, βρίσκεται ίσως πιο πολύ στο ασύγκριτο άπλωμα του πνευματικού του ορίζοντα και στη σιγουριά με την οποία ήξερε να βλέπει παντού, από τη δική του σκοπιά, τα κοντινά και τα μακρινά στη σωστή τους σχέση. Δεν υπάρχει πρόβλημα της νεωτέρας φιλοσοφίας που δεν θα μπορούσε να το πραγματευθεί· κανένα που, ακόμα και αν το άγγιξε μόνο ευκαιριακά, δεν θα ήταν ικανός να τυπώσει απάνω στη λύση του την ξεχωριστή σφραγίδα του πνεύματός του. Αλλ’ αυτή η καθολικότητα είναι μόνο το εξωτερικό περίγραμμα και όχι ακόμα ο πυρήνας του μεγαλείου του· αυτός βρίσκεται κυρίως στην αξιοθαύμαστη ενέργεια με την οποία μπορούσε να διαπεράσει συστηματικά το πλήθος της ύλης των στοχασμών και να το επεξεργαστεί. Μάκρος και βάθος έχουν μέσα στο πνεύμα του το ίδιο θαυμαστό μέγεθος· το βλέμμα του αγκαλιάζει σε τέτοιο βαθμό τη μεγάλη προσοχή του κόσμου των ανθρώπινων παραστάσεων, με όση δύναμη εισχωρεί σε κάθε σημείο έως τα έσχατα βάθη αυτού του κόσμου. Στο ζευγάρωμα τούτο ιδιοτήτων που σπάνια συνενώνονται βρίσκεται η γοητεία που είχαν και να έχουν η προσωπικότητα και τα έργα του Kant, και που θα του εξασφαλίζουν πάντοτε πρώτη θέση ανάμεσα στους φιλοσόφους”. Wilhelm Windelband