Ο Κώστας Σκούρτης, ζωγράφος ο ίδιος, δίνει στοιχεία για τον τρόπο που ασκήθηκε (κατά κανόνα πάνω σε οικογενειακή βάση) η τέχνη των Χιονιαδιτών, για τις τεχνικές, το ύφος της ζωγραφικής τους, τη μαθητεία, τις μετακινήσεις, τον καταμερισμό της εργασίας, τη γεωγραφική εξάπλωση της δραστηριότητάς τους, την αξιολόγηση του έργου του καθενός (παντού υπάρχουν καλύτεροι και λιγότεροι καλοί) κ.λπ.. Αλλά στο βιβλίο κατατίθενται οι μαρτυρίες για την επέκταση της επαγγελματικής – καλλιτεχνικής δραστηριότητας των Χιονιαδιτών όχι πλέον μόνο ως ζωγράφων και διακοσμητών αλλά και ως ξυλουργών και ξυλογλυπτών, χάρη, κυρίως, στο ζήλο αρχικά του μακαριστού πλέον πατρός Γεωργίου Παΐσιου, που είχε συγγράψει την (αδημοσίευτη ακόμα στο σύνολό της) σύνθεση για το χωριό.