Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, που ως φοιτήτρια του Φιλολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών εκπόνησα εργασία με τον τίτλο Συλλογή λαογραφικής ύλης εκ του χωρίου Όθους Καρπάθου. Κι αποφάσισα τώρα -πριν περάσουν κι άλλα χρόνια- να εκδώσω αυτά που μόνο ως χειρόγραφά μου υπάρχουν, γιατί τα χρόνια φέρνουν ξεθώριασμα σε μας, στους γύρω μας, στον τόπο μας, στις μνήμες μας και τα παρασύρουν όλα στο πέρασμά τους σαν «υγρές πατημασιές σε ασταθή εδάφη». Εξάλλου αυτά, για τα οποία αφιέρωσα το χρόνο μου, τον ενθουσιασμό μου δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να μείνουν εσαεί μόνο στους τέσσερις τοίχους ενός σπουδαστηρίου. Και έχω χρέος απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους –που μου άνοιξαν και την πιο σκοτεινή γωνιά της καρδιάς τους για να μου αφηγηθούν τον κόσμο τους, να μου καταθέσουν τη ζωή τους έτσι απλά, χωρίς επιστημονικές και λογικές διεργασίες– να εκδώσω και να διαδώσω αυτές τις αλήθειες που τώρα πια φαντάζουν μακρινές, αλλ’ όμως αγαπημένες, γιατί αφορούν τον τόπο μας, τον τόπο που κουβαλάμε όλοι μέσα μας είτε σαν βίωμα είτε σαν εικόνα.