«Ο όρος “βαμπ” μπορεί να καθιερώθηκε στην Αμερική αλλά το είδος προϋπήρχε. Οι προραφαηλίτες ζωγράφοι του 19ου αιώνα, αλλά και ο Κλιμτ (Βιέννη, 1862-1912) και ο Όμπρεϊ Μπίρντσλεϊ (Λονδίνο, 1872-1898), παρουσιάζουν στα έργα τους μυστηριώδεις γυναίκες με μακριά μαλλιά και σκοτεινά μάτια, κυρίως ηρωίδες της μυθολογίας, τη Σαλώμη, την Ιουδήθ και άλλες λιγότερο ή περισσότερο εγκληματικές. Και ο Τσέχος σχεδιαστής και ζωγράφος Μισά (1860-1939), που έζησε και δούλεψε στο Παρίσι, στις αφίσες που έκανε για τη μεγαλύτερη ηθοποιό του γαλλικού θεάτρου, τη Σάρα Μπερνάρ, την παρουσιάζει με τη φυσιογνωμία και το “στήσιμο” που θα υιοθετήσουν αργότερα οι ιταλίδες “ντίβες” και οι βαμπ του αμερικανικού κινηματογράφου».