Και αν μετά την συστηματικήν εκμετάλλευσιν των λατομείων μαρμάρων υπό ξένων Εταιρειών θέλουσι μείνει τεμάχιά τινα του ευγενούς λίθου, οι Έλληνες δεν θα ηδύναντο να χρησιμοποιήσωσιν ταύτα καλλίτερον ή ιδρύοντες μνημεία όχι μόνον εις τον Κολοκοτρώνην, τον Υψηλάντην, τον Κανάρην, αλλά εις άνδρας ως τον Κονεμένον, τον Πολυλάν, τον Ψυχάρην, τον Ροΐδην και πάντας εκείνους οίτινες αψηφούντες αν αδιαφορώσιν προς αυτούς, αν τους περιφρονώσιν, τους μισώσι και συκοφαντώσι, είχον το θάρρος να προειδοποιήσωσι την δευτέραν, την εσωτερικήν του ελληνικού λαού αναγέννησιν.