Όταν παρακολουθεί κανείς με ενδιαφέρον τις δραστηριότητες της Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών για την παιδεία, την επιστήμη και τον πνευματικό πολιτισμό (Ουνέσκο), δεν μπορεί παρά να εκτιμήσει πολύ τα ανθρωπιστικά της μηνύματα, τις φιλεκπαιδευτικές θέσεις της και το αντίστοιχο πρακτικό έργο των στελεχών και των συνεργατών της. Στις δραστηριότητές της μπορεί ν’ αναζητεί τα ψήγματα χρυσού, για να επενδύσει την πνευματική υποδομή του, που θα έχει στερεώσει μέσα του από τον ελληνικό ανθρωπισμό και τη χριστιανική διδαχή της πανανθρώπινης αγάπης. Μια από τις δραστηριότητες αυτές είναι και η οργάνωση, τον Ιούνιο τον 1978, στο Παρίσι, συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης με θέμα : “Ποιόν κόσμο κληροδοτούμε στα παιδιά μας;”
Στις συζητήσεις αυτές έλαβαν μέρος προσωπικότητες με βραβεία Νόμπελ, ακαδημαϊκοί και καθηγητές πανεπιστημίων, πρόεδροι και μέλη διεθνών οργανισμών, πολιτικοί και φιλόσοφοι, νομικοί και κοινωνιολόγοι, γιατροί και οικονομολόγοι, παιδαγωγοί και ψυχολόγοι, φυσικοί και φυσιολόγοι, μαθηματικοί και θεολόγοι, συγγραφείς και καλλιτέχνες. Ξεκίνησαν, για το Παρίσι, από όλες τις χώρες του κόσμου, τη Μεγάλη Βρετανία και τις Ινδίες, την Ιρλανδία και την Κίνα, την Ισπανία και την Αμερική, την Ελβετία και την Κάστα Ρίκα, τη Σοβιετική Ένωση και τη Νιγηρία, τη Γιουγκοσλαβία και τις Φιλιππίνες, τη Σενεγάλη και την Ιαπωνία, την Αίγυπτο και τη Βενεζουέλα, τη Βουλγαρία και το Μεξικό, τη Γαλλία και τη Μαλαισία. Οι θέσεις και οι προτάσεις αυτών των διαπρεπών προσωπικοτήτων είναι σωτήριες για τη ζωή μας και για το μέλλον των παιδιών μας. Θα προκαλέσουν ίσως στις συνειδήσεις όλων, ειδικών και μη, γόνιμους αυτοελέγχους και θα διεγείρουν τα διαφέροντά μας για τον συνάνθρωπο και το παιδί, που οφείλουν να ζήσουν με ειρήνη, δικαιοσύνη, ευημερία και πνευματική ανάταση.