Ξεκινώ από τον Όμηρο, ο οποίος συνθέτει τα δύο ηρωικά έπη του, βασιζόμενος σχεδόν αποκλειστικά σε δημοτικά τραγούδια της εποχής, σε κύκλους ηρωικών τραγουδιών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο παίρνει “κοινωνική εντολή” ή διαισθάνεται πρώτα ο ίδιος την κοινωνική και φυλετική ανάγκη για ενοποίηση ποιητικών φωνών, υφών και διαλέκτων με την καλλιέργεια της κοινής των απανταχού Ελλήνων συνείδησης, γλώσσας και τρόπων καλλιτεχνικής έκφρασης του έπους.