Τα σύμβολα της καταστροφής και του ολέθρου είναι τόσα πολλά στην ποίηση του Σεφέρη που νομίζεις πώς σε ξεναγεί ανάμεσα σε νεκροταφεία, χαλάσματα κι ερείπια, σε πολιτείες καταποντισμένες στα βάθη θαλασσών, κάποτε με απολιθωμένους ανθρώπους να κοιτάζουν με το παγερό βλέμμα του μαρμάρου, κάποτε με κομμένα τα χέρια και τα πόδια τους, να μην μπορούν άξαφνα να πιάσουν αυτό που γύρευαν, να μην μπορούν να περπατήσουν το δρόμο που λογάριαζαν: ακρωτηριασμένα κορμιά, σπασμένα αγάλματα, βωμοί γκρεμισμένοι, νεκροί θεοί, βουλιαγμένα καράβια, λήκυθοι στη θάλασσα, και το νόμισμα του Χάροντα στα δόντια ναυαγών για το ταξίδι προς τον Άδη…