Με την παρούσα μελέτη της η συγγραφέας, γνωστή και από παλαιότερες εργασίες της, κάνει μια τριπλή συμβολή: στη μελέτη της οικογένειας, της γυναίκας και της γυναικείας απασχόλησης. Και στις τρεις αυτές περιοχές η ελληνική βιβλιογραφία είναι περιορισμένη και συχνά εξαιρετικά ελλιπής. Η εργασία της κ. Λουκίας Μ. Μουσούρου δεν καλύπτει απλώς ένα σημαντικό κενό. Δίνει ένα καινούργιο και ουσιαστικό προσανατολισμό στη μελέτη των θεμάτων της γυναίκας γενικά, και της Ελληνίδας ειδικότερα, αλλά και των θεμάτων που συνδέονται με την απασχόληση και τη σύνθεση του εργατικού δυναμικού κατά τομέα και κατά κλάδους παραγωγής. Γιαυτό και θα πρέπει να την προσέξουν ιδιαίτερα όσοι ασχολούνται με τα θέματα αυτά. Στην ελληνική, αλλά και στη διεθνή βιβλιογραφία η οικογένεια αντιμετωπίζεται συχνά σαν μια μονάδα που παραμένει αναλλοίωτη από τη σύστασή της μέχρι τη λύση της. Η σύγχρονη κοινωνιολογία της οικογένειας επισημαίνει με έμφαση αυτό που όλοι το ζούμε αλλά σπάνια το συνειδητοποιούμε. Ότι δηλαδή η οικογένεια αλλάζει σύνθεση και δομή στη διάρκεια της ζωής της, ακολουθώντας κάποιες σαφείς κανονικότητες και περιοδικότητες. Η απόκτηση παιδιών, το πέρασμα των παιδιών από τη μια ηλικία στην άλλη, η έξοδος των παιδιών από τη γονεϊκή οικογένεια (την οικογένεια προσανατολισμού κατά την τεχνική ορολογία), η συγκρότηση μιας νέας οικογένειας (της οικογένειας αναπαραγωγής) των παιδιών, η λύση του γάμου με το διαζύγιο ή το θάνατο ενός από τους συζύγους, ο θάνατος των γονέων των συζύγων, είναι οι κυριότερες στιγμές, οι κυριότερες φάσεις του κύκλου ζωής της οικογενειακής ομάδας του “οικογενειακού κύκλου”. Στη διάρκεια καθεμιάς από τις φάσεις αυτές οι θέσεις που κατέχουν τα επιμέρους πρόσωπα στην οικογένεια μεταβάλλουν περιεχόμενο, γιατί αλλάζουν οι σχέσεις μεταξύ των κατόχων των θέσεων αυτών. Στην κοινωνιολογική γλώσσα αυτό εκφράζεται με τον όρο μεταβολή των ρόλων. Άλλος είναι ο ρόλος της μάνας απέναντι στο μικρό παιδί και άλλος ο ρόλος της απέναντι στο παντρεμένο παιδί της. Άλλος είναι ο ρόλος της γυναίκας απέναντι στον άντρα της πριν γεννηθεί το πρώτο τους παιδί, άλλος όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, και άλλος όταν φύγουν από το σπίτι. Είναι φανερό λοιπόν πως στη διάρκεια της ζωής της η οικογένεια αλλάζει μορφή, αφού αλλάζει σύνθεση. Αλλάζει όμως και δομή, αφού οι μεταβολές στη σύνθεση συνεπάγονται μεταβολές στις θέσεις και στις σχέσεις, που οδηγούν σε διαφοροποίηση των επιμέρους ρόλων από φάση σε φάση. Η συμβολή της κ. Λ.Μ. Μουσούρου στον τομέα της μελέτης της οικογένειας δεν περιορίζεται στο ότι εισάγει στην ελληνική βιβλιογραφία τον προβληματισμό αυτόν. Στο θεωρητικό επίπεδο η συμβολή της βρίσκεται στο ότι τον επεξεργάζεται αναλυτικά και τον προεκτείνει.