Τα πρώτα μου ακούσματα για τον Ρήγα ανάγονται στα χρόνια της κατοχής. Κι αυτά τα ακούσματα σφυρηλάτησαν μέσα μου τόσο την έννοια της πατρίδας, που ακόμα διατηρώ εν εγρηγόρσει, όσο και την έννοια του χρέους μου απέναντι της, που ακόμα δεν έχω πλήρως εξοφλήσει. Το χρέος τους απέναντι της υπηρετούσαν, άλλωστε, στα δύσκολα εκείνα χρόνια και όσοι Ποταμίτες στεντορεία τη φωνή επαναλάμβαναν την έκκληση του Ρήγα γι’ αντίσταση διακηρύσσοντας πώς δεν τους φοβίζουν…