Στις σελίδες αυτές, που δεν είναι Ιστορία, μολονότι κοινή μ’ αυτήν έχουν θεά, τη Μνημοσύνη, δε θα κρατήσω ούτε χρονολογική σειρά, ούτε ιστορική μέθοδο. Είναι σκόρπια φύλλα, που τα προσφέρω στον αναγνώστη, όπως τα φέρνει η μνήμη, που αγαπά να κάνει, πολλές φορές, τα πρώτα ύστερα και τα ύστερα πρώτα, που κάποτε στα μακρινά ρίχνει ζωηρότερο το φως της και στα κοντινά θαμπότερο, που, τέλος, από τα πρόσωπα και τα πράγματα πέρασαν μπροστά της, κρατάει, τώρα, μια ασήμαντη λεπτομέρεια, παρατρέχοντας μια σπουδαία πράξη, και τώρα πάλι σταματά στις μεγάλες γραμμές, σβήνοντας από τον πίνακα της κάθε τι άλλο.