Είναι η πρώτη κωμωδία που ο Μολιέρος παρουσίασε στο Παρίσι:αποτελείται από επιμέρους ελάσσονες πλοκές αρκετά ανεξάρτητες μεταξύ τους. Πρόκειται για μια γεύση του ιταλικού και του ισπανικού θεάτρου που επλανάτο στο Παρίσι. Τότε οι κωμωδίες δεν ήταν παρά ένας καμβάς παράδοξων περιπετειών, όπου κανένας δεν είχε ακόμα επιχειρήσει την παραμικρή σκιαγράφηση ηθών. Το θέατρο δεν ήταν εκείνο που οφείλει να είναι, η αναπαράσταση δηλαδή της ζωής του ανθρώπου. Η ταπεινωτική για την ανθρωπότητα συνηθειών των ισχυρών να έχουν στην υπηρεσία τους τούς λεγόμενους τρελούς είχε μιάνει το θέατρο.

Η καλή κωμωδία δεν ήταν ακόμη γνωστή στη Γαλλία, αφού η υψηλή κοινωνία και οι κώδικες συμπεριφορές της , μοναδικές πηγές του καλού κωμικού στοιχείου, μόλις που είχαν γεννηθεί. Ο Μολιέρος μόνο εφόσον είδε καλά την αυλή και το Παρίσι και γνώρισε σε βάθος τους ανθρώπους κατόρθωσε να τους αναπαραστήσει με τόσο αληθινά και ανθεκτικά χρώματα.