Σε ποιον κόσμο ανήκει αυτό του πρόσωπο; Μέσα σε ποια κοστούμια, σε ποιες μεταμφιέσεις γίνονται αυτοί οι ώμοι, αυτό το βάδισμα, αυτό το πρόσωπο ιδιότητα και όνειρο; Μια κρυφή λογική συνδέει τα κομμάτια σε αρμονική φαντασίωση, που μόνον εκείνη, η ιδιαίτερη αυτή παρουσία που λέγεται Μαρλέν Ντίτριχ μπόρεσε να την αποκαλύψει, να της δώσει σάρκα και οστά: Glamour. Αυτό όμως που η ίδια ήθελε να καταφέρει ήταν "να βάλει τη σημασία αυτής της λέξης στο χαρτί". Η ομορφιά της Ντίτριχ, αυστηρή και σπινθηροβόλα, αποκαλύπτεται καθώς μιλάει και εκτελεί: διόλου παραμορφωμένη από κλισέ ή θολή, αυτοκυριαρχημένη και προστάζουσα ταυτόχρονα. Στο καμαρίνι του Γαλάζιου Αγγέλου, η Λόλα Λόλα μας δείχνει πως στολίζεται. Γυναίκα είναι αυτό που η γυναίκα φτιάχνει από τον εαυτό της. Μακιγιάρεται, φτιασιδώνεται, χτενίζεται, ντύνεται. Η ομορφιά είναι κατασκευή. Η ακτινοβολία είναι σύνθεση, φύση και λούστρο. Χρώμα χρυσαφί πάνω στην πνοή. [ . . .] (Από την έκδοση)

"Ακόμα κι αν δεν είχε τίποτ' άλλο πέρα από τη φωνή της θα μπορούσε να σου ραγίσει την καρδιά. Είχε όμως αυτό το υπέροχο κορμί και τη διαχρονική ομορφιά του προσώπου της". (Ernest Hemingway)
"Αυτό το όνομα που αρχίζει μ' ένα χάδι και τελειώνει μ' ένα ράβδισμα: Marlene Dietrich". (Jean Cocteau)